Het heeft er alle schijn van dat  de Tweede Kamerverkiezing van 2021 nu al zijn schaduw vooruit werpt. Het CDA lanceert een plan om bijstand in te ruilen voor een baan. Iets wat overigens gewoon op basis van de wet al een opdracht is aan gemeenten om mensen naar betaald werk te laten uitstromen. De VVD lanceerde al eerder een proefballon voor verlaging van de bijstand, tenzij je een inspanning levert voor de samenleving. Functioneert de Participatiewet nu zo slecht dat we al weer aan een grootscheepse verbouwing van de bijstand moeten denken?
 

Bij de helpdesk van Inzicht sociaal domein komen maandelijks honderden vragen binnen van beleidsinhoudelijke of juridische aard. Deze keer beantwoordt expert Wim Eiselin een juridische vraag over het opleggen van een zoekperiode aan jongeren in de Participatiewet.

Als u werkzaam bent in het sociaal domein heeft u waarschijnlijk vaak contact met cliënten. Een Wmo-consulent gaat bijvoorbeeld veel op huisbezoek en een klantmanager werk en inkomen heeft regelmatig gesprekken aan het loket. De jeugdconsulent  en schuldhulpverlener hebben ook dagelijks gesprekken met cliënten, zowel telefonisch als ‘live’. Het vertrekpunt bij ieder gesprek en vanuit ieder specialisme is gelijk: de cliënt ervaart een probleem en zoekt daar een oplossing voor.

Als ouderen problemen krijgen met boodschappen doen, vervoer regelen of geld beheren, dan springen familieleden vaak bij. Daar hoort ook het beschikken over de rekening van de oudere bij. Deze goed bedoelde hulp kan verkeerd uitpakken als de mantelzorger bijstandsgerechtigd is. Zelfs als de rekening niet op naam van de bijstandsgerechtigde staat. Als diegene wel kan pinnen, dan ondersteunt rechtspraak de vooronderstelling dat het op die rekening staande saldo bij het vermogen van de bijstandsgerechtigde hoort.

“Beleid heeft geen idee waar wij hier in de uitvoering mee te maken hebben.” Zomaar een opgevangen kreet van een klantmanager die met de moed der wanhoop probeert een balans te vinden tussen de regels en de praktijk.

Sinds een jaar sport ik nogal intensief bij sportschool Kees. Dat valt me niet echt mee. Wie wil er zich nu drie keer per week in het zweet werken? Met hulp van Kees houd ik het toch vol. Kees geeft mij regelmatig aandacht door persoonlijke mailtjes te sturen met aanmoedigingen. Als ik eens een week oversla, weet ik dat Kees me gaat bellen. Niet echt leuk, maar het helpt wel als iemand mij achter de broek zit

Bij de helpdesk van Stimulansz komen maandelijks honderden vragen binnen van beleidsinhoudelijke of juridische aard. Deze keer beantwoordt  Wim Eiselin de vraag: Kan een gemeente ook beslissingen nemen zonder schriftelijk besluit?
 

Als kind riep ik al snel ‘zelf doen’. Daarmee zette ik de eerste stappen in autonomie. Later ging ik leren fietsen. Ook dat wilde ik graag zelf doen, maar ik had eerst mijn ouders nodig om de balans te vinden voordat ik het alleen kon.

Bij de helpdesk van Stimulansz komen maandelijks honderden vragen binnen van beleidsinhoudelijke of juridische aard. Deze keer beantwoordt Frans Kuiper vragen over beschutte werkplekken en loonkostensubsidie.

De Participatiewet bestaat inmiddels 4 jaar. Dat is net zo lang als een kabinetsperiode of een zittingstermijn van een college. Een prima moment om eens de stand van zaken op te nemen. Slaagt de Participatiewet nu in de opzet om meer mensen, vaak met een arbeidsbeperking, aan het werk te krijgen? Wordt de arbeidsmarkt steeds inclusiever en biedt de Wet Banenafspraak, samen met het nieuw beschut werk een goed alternatief voor de Wet sociale werkvoorziening?

Eerder schreef mijn collega Anitra Vink over Chantal, 26 jaar en alleenstaande moeder van 2 kinderen van 4 en 6 jaar oud. Chantal heeft een licht verstandelijke beperking en heeft moeite om voor haar kinderen te zorgen. Ook lukt het haar maar niet om aan het werk te komen en te blijven. Het huishouden is een puinhoop en rekeningen betaalt ze niet.

Met het vaststellen van de omgekeerde verordening sociaal domein markeerde de gemeenteraad op 1 november een bijzondere mijlpaal voor de gemeente Kampen. De verordening bundelt tien gemeentelijke verordeningen in het sociaal domein (Jeugd, Zorg, Werk en Inkomen) en regelt de manier waarop de gemeente dit uitvoert, zoals het verstrekken van rolstoelen, huishoudelijke hulp, bijstand en jeugdhulp.