Vraag
Hoe zit het nu met het vergoeden van dyslexiezorg vanuit de Jeugdwet? Vergoeding van dyslexiezorg is mogelijk als de begeleiding vanuit school onvoldoende is en diagnostisch onderzoek uitwijst dat er aanvullende specialistische behandeling nodig is. Wij kennen een vergoeding toe voor behandeling van ernstige enkelvoudige dyslexie (EED) die is vastgesteld volgens het Protocol Dyslexie Diagnostiek en Behandeling. Wij krijgen regelmatig aanvragen waar niet aan deze voorwaarden wordt voldaan, maar waarbij verzocht wordt of er een uitzondering gemaakt kan worden. Bijvoorbeeld omdat het om een kind met een hoog IQ gaat, die niet aan de 3 E-scores voldoet. Regelmatig is hier discussie over. Graag willen wij van jullie weten of we deze ‘uitzonderingen’ die niet aan de voorwaarden voldoen kunnen afwijzen.
Wilt u meer inzicht in de Jeugdwet?
Raadpleeg Inzicht sociaal domein. Heeft u nog geen toegang? Vraag een gratis proefabonnement aan.
Antwoord
Vorig jaar april heeft een uitspraak van de Rechtbank Overijssel (ECLI:NL:RBOVE:2018:1144) tot verwarring geleid over de verantwoordelijkheid van de gemeente ten aanzien van de behandeling van dyslexie. Daar leek de Rechtbank van oordeel te zijn dat niet alleen de ernstige eenvoudige dyslexie (EED) onder de verantwoordelijkheid van de gemeente valt, maar dyslexie in brede zin. Dit omdat dyslexie een psychisch probleem is en deze problematiek valt onder de jeugdhulpplicht zoals die is bepaald in artikel 2.3 Jeugdwet.
In oktober 2018 heeft de Centrale Raad van Beroep helderheid gegeven. De Centrale Raad van Beroep geeft aan dat onder de Jeugdwet niet een ander of ruimer bereik van dyslexiezorg is beoogd dan onder de Zorgverzekeringswet. Het Protocol, dat al werd gebruikt onder de Zorgverzekeringswet mag worden gebruikt bij de bepaling of een jeugdige voor haar dyslexieklachten jeugdhulp nodig heeft (ECLI:NL:CRVB:2018:3454).
Aanvragen die niet aan de voorwaarden voldoen kunnen dus inderdaad worden afgewezen.
