Praktijksituaties rond gemeentelijke uitvaarten

Goed nieuws voor mantelzorger: gemeente betaalt uitvaart

De gemeente Krimpenerwaard gaat de kosten, die mantelzorger Dolf Taekema maakte voor de begrafenis van de man die hij verzorgde, toch betalen. Dat heeft de gemeente aan Radar laten weten. Dolf vertelde in een uitzending over de zorg die hij vierenhalf jaar verleende als mantelzorger. Toen hij na het overlijden de uitvaart van de man regelde, wilde de gemeente dat hij daarvoor ging betalen. De gemeente is achteraf ongelukkig over de situatie. “We betreuren de ontstane situatie en vinden het erg vervelend dat dit proces zo verlopen is. We willen benadrukken dat we mantelzorgers zeer waarderen. Mantelzorgers vervullen een erg belangrijke rol voor de inwoners van onze gemeente”, schrijft zij in een verklaring. “Het siert de heer Taekema dat hij zich zo lang als mantelzorger heeft ingezet. Na het overlijden regelde hij ook alles formeel met een begrafenisondernemer. Vervolgens verzocht hij de gemeente om een tegemoetkoming in de kosten van het begraven en het grafonderhoud. Hiervoor bleken, na onderzoek door de gemeente, geen wettelijke mogelijkheid te zijn.” Het college heeft besloten om in deze zaak – uit coulance – de kosten te vergoeden. Voorwaarde hiervoor is dat de heer Taekema aannemelijk maakt dat hij hiervoor in aanmerking was gekomen, als hij tijdig het verzoek had ingediend bij de gemeente.

Vrienden geweerd van begrafenis

Bij een ‘begrafenis van gemeentewege’, betaald door de Dordtse sociale dienst, zijn slechts bij hoge uitzondering nabestaanden welkom. Vrienden van een overleden Dordtenaar mochten van de gemeente Dordrecht niet bij de uitvaart aanwezig zijn. “We mochten alleen langskomen als we de begrafenis zouden betalen’’, zegt een vriendin verontwaardigd. Omdat de overledene geen directe familie meer had die de uitvaart zou kunnen verzorgen, nam de sociale dienst dat op zich.  De gemeente zegt daarover: “Mensen die van gemeentewege worden begraven, krijgen weliswaar een sobere, maar waardige begrafenis. Er is altijd een bloemstuk en iemand spreekt wat woorden. We kiezen ook met opzet voor een graf. Daardoor kunnen nabestaanden, als die zich na een poosje toch nog melden, dat toch nog bezoeken.’’ Het is een bewuste keuze is van de gemeente om geen nabestaanden toe te laten bij begrafenissen van gemeentewege. ,,In het verleden kwamen soms wel twintig mensen af op een uitvaart. Dat waren dan mensen die daar niet voor wilden betalen, maar wel een gewone uitvaart verwachtten. Daar wilden we vanaf. Een uitvaart is een verantwoordelijkheid van familie en nabestaanden. Daar hoeft de gemeenschap niet voor op te draaien.’’

Lokaal-Hengelo stelt vragen over uitvaarten op kosten van gemeente

Een raadslid van Lokaal-Hengelo wil van het college onder meer weten hoeveel uitvaarten de gemeente de afgelopen vijf jaar heeft verzorgd en wat de kosten daarvan waren. Van Veen: “Uit onderzoek weten we dat een toenemende schuldenlast en langdurige armoede een rol spelen bij de toename van het aantal begrafenissen dat door gemeenten wordt betaald en uitgevoerd. We vinden het belangrijk om een beeld van de situatie in Hengelo te krijgen zodat we het beleid op verschillende terreinen kunnen verbeteren.”  Volgens het raadslid raakt armoede mensen ook steeds vaker aan het einde van het leven: ” We hopen dat de gemeenteraad in gesprek wil over waar en hoe dit onderwerp het beleid op schuldhulp en armoedebestrijding raakt.”

Pagina delen op socials

Meer weten over dit onderwerp?

Fawzi Salih helpt je graag verder.

Nieuwsbrief Sociaal Domein

Binnen 5 minuten op de hoogte van de actuele ontwikkelingen in het sociaal domein? Meld u aan voor onze gratis nieuwsbrief. Met onder andere blogs van experts, interessante whitepapers en toelichting op wet- en regelgeving.

Andere bekeken ook

“Armoedebeleid door de jaren heen: we weten allang wat werkt”

Leven in armoede is hard werken, en armoedebestrijding is complex. Als je weet hoe dit zich door de jaren heeft ontwikkeld, kan je dat helpen in de ondersteuning van inwoners, stelt Wilma Kuiper. “Het is allang duidelijk wat werkt en niet werkt.”

Eén loket voor elke vraag: van het ‘wie’ naar het ‘hoe’

Ik loop al sinds 2004 mee in het sociaal domein. Het is de kunst om dan professioneel nieuwsgierig te blijven en met een open blik te kijken naar hoe we dingen doen zonder die als vanzelfsprekend te beschouwen. Juist door anders te kijken ontstaat ruimte voor verwondering en verwondering geeft ruimte voor verbetering. Een van die zaken waar ik me over verwonder is de vraag ‘wie moet iets oplossen’.

Kan een inburgeraar na 1,5 jaar nog van leerroute wisselen?

Gemeenten krijgen regelmatig te maken met inburgeraars voor wie de gekozen leerroute toch niet passend blijkt. Wat als die mismatch pas na 1,5 jaar aan het licht komt? In deze blog laten Renée van der Burg en mr. Petra Gerritsen zien welke ruimte gemeenten hebben om alsnog te schakelen.