Nederlandse gemeenten hebben vanaf 2015 de taak om uitvoering te geven aan de Jeugdhulp en zich door middel van de controle op de jaarrekening te verantwoorden dat zij dit op een rechtmatige wijze doen. In 2015 en 2016 was dit een groot issue voor zeer veel gemeenten; weinig sturing bij inkopende gemeenten, geen grip op de uitgaven en de afwezigheid van een berichtenverkeer.

In mijn vorige blog schreef ik iets over de moestuin: de overeenkomsten met bedrijfsvoering en de voorwaarden voor succes.  Theoretisch bedenken hoe een organisatie zou moeten worden opgezet en zou moeten draaien is niet zo heel moeilijk, maar in de praktijk blijkt het uitvoeren van een efficiënte bedrijfsvoering toch knap lastig.

Als leidinggevende of beleidsmedewerker heb je door het jaar heen op verschillende momenten te maken met de planning-en-control (PenC) cyclus van de gemeente.  En op sommige momenten ben je zelfs met meer dan één document uit deze cyclus bezig. Vaak heb je het gevoel weer hetzelfde op te moeten schrijven, maar dan met een andere blik; terugkijken op vorig jaar, kijken naar dit jaar of vooruitkijken naar volgend jaar. Waarom voeren we die cyclus elk jaar toch weer uit en waarom is het zo’n gedoe om dat voor elkaar te krijgen?

Communicatie tussen professionals en niet-professionals zorgt in veel vakgebieden voor miscommunicatie en onbegrip. Ambtenaren gebruiken nogal eens woorden die inwoners niet begrijpen. Die moeilijke woorden worden niet altijd voorzien van een uitleg. Denk aan woorden als maatwerkvoorziening, indicatiestelling en kostendelersnorm. Voor de meeste ambtenaren in het sociaal domein gesneden koek, maar begrijpen uw cliënten u altijd?

“Beleid heeft geen idee waar wij hier in de uitvoering mee te maken hebben.” Zomaar een opgevangen kreet van een klantmanager die met de moed der wanhoop probeert een balans te vinden tussen de regels en de praktijk.

Herman Tjeenk Willink maakt zich zorgen over de democratie. Maar hij heeft ook de hoop dat betrokken burgers, professionals op de werkvloer en rechters het tij kunnen keren. Wat kunnen we leren van deze oproep om groter te denken, kleiner te doen? Ik geef u drie tips waarmee u aan de slag kunt.

Integraal werken en het ontschotten van beleid en uitvoering zijn toverwoorden in het sociaal domein. Maar de grote vraag is natuurlijk hoe je als gemeente vormgeeft aan deze integraliteit en ontschotting. Alle gemeenten hebben de afgelopen jaren gezocht naar de juiste vorm hiervoor. En dat geldt ook voor de financiën.

Sinds een jaar sport ik nogal intensief bij sportschool Kees. Dat valt me niet echt mee. Wie wil er zich nu drie keer per week in het zweet werken? Met hulp van Kees houd ik het toch vol. Kees geeft mij regelmatig aandacht door persoonlijke mailtjes te sturen met aanmoedigingen. Als ik eens een week oversla, weet ik dat Kees me gaat bellen. Niet echt leuk, maar het helpt wel als iemand mij achter de broek zit

Plato (5e eeuw v. Chr.) staat bekend om zijn visie op hoe een ideale staat eruit moet zien. Een bijzonder interessante visie, waarin iedereen gelijke kansen heeft, ongeacht afkomst, geslacht, status of geld. Maar zijn ideale staat is totalitair, volledig gecontroleerd op alle vlakken. De staat bepaalt welke man met welke vrouw een kind mag krijgen en wanneer. De staat bepaalt zelfs welke verhalen aan kinderen verteld mogen worden! Wat kunnen we leren van deze man die een strenger regime voorstaat dan de meest extreme dictatuur die we nu kennen?

De filosoof John Rawls geeft antwoord. De 20^ste eeuwse filosoof John Rawls (1921 – 2002) is geen bekende naam in veel huishoudens, maar een van de grootste en invloedrijkste filosofen van onze tijd.

Als kind riep ik al snel ‘zelf doen’. Daarmee zette ik de eerste stappen in autonomie. Later ging ik leren fietsen. Ook dat wilde ik graag zelf doen, maar ik had eerst mijn ouders nodig om de balans te vinden voordat ik het alleen kon.

Hoe krijgen we de financiën in de sector jeugdhulp op orde? Over deze vraag buigen diverse experts zich in het online magazine ‘Financiën Jeugdhulp: hoe krijgt u deze op orde?’. Gemeenten zijn sinds 2015 bestuurlijk en financieel verantwoordelijk voor jeugdhulp. Veel gemeenten komen echter niet uit met het budget.