Misschien ontvangt uw gemeente al jarenlang een goedkeurende verklaring van de controlerende accountant. U bent daar trots op en dat is terecht. Vanaf 2021 gaat dit proces er anders uitzien. Dan legt het college van B&W zélf verantwoording af over het rechtmatig handelen [1] van de gemeente. De accountant beoordeelt dan alleen nog of de door het college van Burgemeester & Wethouders opgestelde rechtmatigheidsverantwoording betrouwbaar tot stand is gekomen. Tijd dus om het proces rondom de jaarrekeningcontrole kritisch onder de loep te nemen.

Inmiddels zijn er heel wat ‘omgekeerde verordeningen’ vastgesteld en is een aantal gemeenten bezig om een omgekeerde verordening te schrijven. Bij één gemeente mocht ik aansluiten bij de raadscommissie Samenleving, waar de omgekeerde verordening besproken werd. De belangrijkste vraag van de commissie was: Hoe gaat deze verordening ons helpen om meer maatwerk te leveren en integraal te werken? En dat is inderdaad precies waar het om gaat. Wordt het beoogde effect wel gerealiseerd?

Als professional in het sociaal domein heeft u de taak om de zelfredzaamheid van cliënten te versterken. Dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Het boek ‘Mindset’ van Carol Dweck geeft inzicht in hoe u dit vorm zou kunnen geven. Als we die kennis zouden inzetten voor de hulp aan mensen die werkzoekend zijn of uit de financiële problemen willen komen, dan zou dat wel eens tot heel mooie resultaten kunnen leiden.

Maarten Simons van Stimulansz: “We willen gemeenten uitdagen om ambitieus te zijn en bij kwaliteitscontrole ook te kijken naar het effect voor inwoners.” Maar hoe vertaalt u deze ambities naar concrete verbeteringen of een plan van aanpak? Om hier meer inzicht in te krijgen, heeft Stimulansz het KiC Volwassenheidsmodel ontwikkeld.

De klantmanager draagt de verantwoordelijkheid voor een beslissing en de kwaliteitscoach ondersteunt daarbij. Dat is volgens Frans Zonneveld de ideale rolverdeling. Het maakt hun werk boeiender én de dienstverlening aan de burger beter.

Handhavers bestaan er in alle soorten en maten (het zijn net mensen). Dat is op zich niet zo wonderlijk, maar het is wel bijzonder dat die diversiteit niet geldt voor hun reputatie. In  veel gemeenten worden ze toch een beetje als ‘eng, star en rigide’ gezien. Is die reputatie wel terecht?

In mijn vorige blog schreef ik iets over de moestuin: de overeenkomsten met bedrijfsvoering en de voorwaarden voor succes.  Theoretisch bedenken hoe een organisatie zou moeten worden opgezet en zou moeten draaien is niet zo heel moeilijk, maar in de praktijk blijkt het uitvoeren van een efficiënte bedrijfsvoering toch knap lastig.

Als leidinggevende of beleidsmedewerker heb je door het jaar heen op verschillende momenten te maken met de planning-en-control (PenC) cyclus van de gemeente.  En op sommige momenten ben je zelfs met meer dan één document uit deze cyclus bezig. Is het vaak niet weer hetzelfde? Waarom voeren we die cyclus elk jaar toch weer uit en waarom is het zo’n gedoe om dat voor elkaar te krijgen?

Rotterdam kiest opnieuw voor KiC van Stimulansz. Na een aanbesteding voor een kwaliteitscontrolesysteem heeft gemeente Rotterdam opnieuw voor de applicatie KiC van Stimulansz gekozen. Dat betekent dat de grootste KiC klant met zo’n 35.000 controles per jaar verder uitbouwt. En het werpt zijn vruchten af; sinds het gebruik van KiC komt Rotterdam, in tegenstelling tot een aantal jaar ervoor, nu glansrijk uit de accountantscontrole met een financiële foutpercentage van slechts 0,2%.

Het is al enige tijd een hype: een eigen moestuin. Lekker wroeten in de grond, zaaien en planten en op een bepaald moment genieten van de opbrengst. Tenminste, als je de procedure goed hebt gevolgd: grond klaarmaken en bewerken, goed zaai- en plantgoed gebruiken, onkruid wieden, bewateren als het nodig is en aan het eind rijkelijk oogsten. Het kost wel (veel) tijd, maar dan heb je ook wat.