Aan de eettafel heeft hij een plek voor me ingericht: een koffiekopje met schoteltje en aan zijn kant van de tafel allerlei papieren. Meneer is duidelijk goed voorbereid op mijn komst.
De Wmo-melding
Een scootmobiel. Dat is wat meneer heeft opgeschreven op het meldingsformulier Wmo. Verder niets. Ik pak het formulier erbij en ik stel mezelf voor. Voordat ik mijn eerste vraag kan stellen, steekt meneer van wal. Hij is 81 en komt nergens meer. ‘Mijn vrouw is overleden, ziet u, en we hadden geen kinderen. Al mijn familie en kennissen wonen ver weg of ze zijn al overleden’. Een scootmobiel lijkt hem een ideale oplossing. Zo kan hij er lekker uit en zit hij niet dag in dag uit alleen thuis.
Het probleem
Ik vraag meneer om mij iets te vertellen over zijn dagen. Hoe zien die eruit? Zijn gezicht betrekt. De dag begint met een ontbijt voor de televisie. Hij doet rustig aan met aankleden en leest dan een krantje. Als het nodig is wandelt hij naar de supermarkt om de hoek, en haalt wat er nodig is. Hij kijkt tv. Hij kijkt naar buiten. Er is geen aanloop van mensen. Meneer heeft geen aanspraak. Ja, soms maakt hij een praatje in de supermarkt met de caissière of met het meisje bij de kaasafdeling. Maar zij zijn druk.
Eenzaamheid
Op de vraag of hij meer aanspraak zou willen hebben, antwoordt meneer met een volmondig ‘ja!’. Direct daar achteraan stelt meneer zich de vraag wie er eigenlijk op hem zitten te wachten. Niemand toch?! Al pratende wordt me duidelijk dat meneer eenzaam is. Hij mist contact met anderen en weet niet hoe hij dit zelf kan regelen. Zijn oplossing is een scootmobiel. Ik vraag me hardop af of een scootmobiel zijn gevoel van eenzaamheid wel écht kan verhelpen. Door met een scootmobiel op pad te gaan, ontstaan niet plotsklaps sociale contacten. Want daar is iets anders voor nodig.
Vraag achter de vraag
Het blijkt hier niet te gaan om een probleem met vervoer of met het zich verplaatsen, maar het blijkt te gaan om eenzaamheid. De vraag achter de vraag in deze situatie is: help me met het vinden van aanspraak, help me met het leggen van contact! Enkel een scootmobiel verstrekken is niet de oplossing. Samen met meneer kijken naar oplossingen voor zijn eenzaamheid wél.
Meneer K. is uiteindelijk door mij aangemeld bij de ouderenadviseur en een welzijnsorganisatie. Tegenwoordig gaat hij wekelijks biljarten en heeft hij een maatje die bij hem thuis komt voor een praatje of een wandeling. Toegegeven, dit is misschien niet hetzelfde als contact met de eigen familie of vrienden, maar het is beter dan het uitzicht op de eigen geraniums. En meneer K. voelt zich minder alleen.
