Een grijze maandagochtend, telefoondienst op een Wmo-afdeling van een gemeente ergens in het land. Eén minuut over negen de eerste beller.
De oude dame vraagt hoe het kan dat haar regiotaxipas geblokkeerd is. Er klinkt paniek in haar stem. Dit is wat de medewerker van de regiotaxi haar verteld heeft. Ze heeft er twee nachten niet van kunnen slapen.
Ik, Wmo-consulent en degene die in dit geval de telefoon opneemt, leg mevrouw rustig uit dat haar indicatie verlopen is, informatief maar ook in de hoop dat mijn rust een beetje op haar afstraalt. Toch heeft het woord ‘geblokkeerd’ meer los gemaakt dan ik zo even kan repareren. ‘Wat heb ik gedaan? Heb ik me niet goed gedragen in de taxi?’ Haar stem trilt ervan.
‘Geblokkeerd’ klinkt inderdaad alsof er een sanctie is opgelegd, streng en met een opgeheven vingertje. Ik vraag me af waarom de medewerkers bij regiotaxi dit woord blijven gebruiken. Zij moeten toch ook merken dat de persoon aan de andere kant van de lijn ervan in een kramp schiet. Dat er een einddatum kan zitten op de Wmo-indicatie voor regiotaxi, blijkt moeilijk te begrijpen voor cliënten. Helemaal omdat het in hun ogen zo willekeurig is. De even oude buurman, ook niet goed ter been, heeft per slot van rekening de afgelopen tien jaar nog nooit te horen gekregen dat zijn pas ‘geblokkeerd’ is.
De gemoedstoestand van mevrouw slaat bij het horen van de einddatum terstond om van paniekerig naar verontwaardigd. Waarom heeft de afdeling Wmo haar niet op de hoogte gebracht van het aflopen van haar indicatie? Nu kon ze niet naar de verjaardag van haar bejaarde zuster een dorp verderop.
Bij het toekennen van een pasje voor de regiotaxi, krijgt de aanvrager een beschikking van de gemeente. Als er sprake is van een einddatum, dan staat die in deze beschikking. Het is aan de aanvrager zelf deze in de gaten te houden. Of de indicatie over één of vijf jaar afloopt, doet er daarbij niet toe. Onze gemeente ziet dit als eigen verantwoordelijkheid. Lastig te verkopen aan een dame van boven de tachtig dat ze dit vijf jaar geleden in haar agenda had moeten zetten.
Het argument dat iedereen te allen tijde tegen normaal tarief gebruik kan maken van regiotaxi, mevrouw afgelopen weekend dus ook, krijgt ook de handen niet op elkaar. Ze deelt me mee dat het geld haar niet op de rug groeit.
Afgelopen weekend kan ik voor haar niet ongedaan maken maar de ‘blokkade’ hef ik op en mevrouw gaat teruggebeld worden voor een verlenging van haar indicatie. Helemaal begrijpen doet mevrouw het niet, ook al leg ik het haar nog eens uit. Toch hoor ik opluchting in haar stem als ze nog licht nasputterend ophangt.
