Armoedebeleid voor jonge gezinnen, wat werkt?

Maar goed ouderschap is ook een behoorlijk grote uitdaging. Onlangs hield ik een presentatie bij een bijeenkomst met welzijns-,  jeugdzorg- en medische zorgprofessionals. Daar werd ‘het combineren van alle dagelijkse verplichtingen met een baby, peuter/kleuter’ als grootste uitdaging voor jonge gezinnen genoemd. Die uitdaging wordt des te groter op het moment dat ouders stress ervaren. Veiligheid en liefde bieden in tijden van stress valt niet mee. Wanneer (aanstaande) ouders veel geld-stress ervaren, kan dit van grote invloed zijn op de ontwikkeling van een kind. En dat vormt weer een voedingsbodem voor het overerven van armoede en het ontstaan van veel meer problemen.

Armoedebeleid begint bij zorg voor jonge gezinnen

Voor het doorbreken van het overerven van armoede is het zaak om er vroeg bij te zijn en jonge ouders in deze levensfase te ondersteunen. En om aandacht te hebben voor de gevolgen van geldstress van ouders op kinderen.

Het armoedebeleid van veel gemeenten start bij het bieden van kinderopvang, en voor- en vroegschoolse educatie of peuteropvang. Daarnaast zijn er regelingen voor het meedoen aan (school)activiteiten vanaf 4 jaar. Opvang is belangrijk, maar als kinderen na die opvang weer in een huis vol stressreacties terechtkomen is dat niet gunstig.

Zorg voor jonge kinderen begint dus bij zorg voor het jonge gezin. Het is belangrijk het gezin in hun financiële situatie te ontzorgen en te begeleiden. Dat is meer dan het aanreiken van financiële ondersteuning en inkomensvoorzieningen bij lage inkomens. Persoonlijke aandacht en optrekken met andere jonge ouders in vergelijkbare situaties kunnen enorm ondersteunend zijn.