Wilma Kuiper

Gemeenten zijn intensief bezig om de nieuwe aanvragers van regelingen (TOZO en TONK) te helpen en de slachtoffers van de toeslagenaffaire op te sporen. Daarnaast bereiden gemeenten zich voor op een boeggolf aan aanvragen schuldhulpverlening. Die dient zich nog steeds niet aan. Hoe kan dat?

Het zal stilte voor de storm zijn. Nu er zoveel mensen hun inkomen verliezen en schulden dreigen, is het op de afdeling schuldhulpverlening van de verschillende gemeenten nog opvallend rustig. Er melden zich zzp’ers, bedrijven en mensen met tijdelijke en flexibele (nul uren) contracten bij gemeenten, maar opvallend weinig nieuwe schuldhulpaanvragers.

Adviesraden steken enorm veel tijd en energie in hun werk om gemeenten te adviseren over de inrichting van het sociaal domein. Toch is de positie van het onderdeel ‘werk en inkomen’ in brede adviesraden ietwat moeizaam. Het onderwerp en de doelgroep dreigen onder te sneeuwen. Wat zijn hiervan de oorzaken? Welke mogelijkheden heeft een brede adviesraad sociaal domein om meer recht te doen aan werk en inkomen? Of Moeten we de zelfstandige cliëntenadviesraden werk en inkomen in stand houden? In dit artikel gaat Wilma Kuiper van Stimulansz in op deze vragen.

In zijn nieuwe rapport concludeert de Nationale Ombudsman – alweer – dat door de overheid mensen met schulden vaak dieper in de problemen komen. Dat is geen malse kritiek.

Cliëntenparticipatie in het brede sociale domein is een uitdaging. Het terrein is zo breed dat het moeilijk te behappen is voor cliëntenadviesraden. Voor professionele organisaties vergt integraal werken al veel overleg, structureren en dwarsverbanden leggen. Voor leden van een cliëntenadviesraad is dat niet anders. Maar hoe blijven organisaties – inclusief cliëntenadviesraden – verbonden met hun doelgroep?