Hoe komt het dat ze dakloos worden?
Onder meer door:
- een tekort aan sociale huurwoningen, waardoor ze niet snel nieuwe huisvesting kunnen vinden;
- minder opvangplekken bij daklozenopvang, waardoor ze vaker geweerd worden;
- bureaucratie en regels die het opkrabbelen bemoeilijken.
Vaak krijgen ze te horen dat ze zelf hun problemen moeten oplossen.
Hoe is het in Nederland geregeld?
Zonder uitkering vind je moeilijk een woning. Voor een uitkering heb je een adres nodig. Een briefadres voldoet ook als je dakloos bent. Een briefadres krijgen is lastig voor daklozen die geen regiobinding hebben of als er niemand in hun omgeving zijn adres beschikbaar wil stellen. De vernieuwde Circulaire Briefadres geeft wel meer ruimte voor inschrijving van daklozen.
Zolang je dakloos bent, leef je op straat zonder adres, zonder uitkering.
De dakloze loopt dan het risico beboet te worden voor bijvoorbeeld wildplassen of buiten slapen. Soms zijn ze onverzekerd voor de ziektekosten, wat ook kan leiden tot boetes. Door die boetes ontstaan schulden of lopen schulden op.
Leef je in
Dhr. B. vertelt in de NRC: “Om schuldhulp te krijgen, moest ik een inkomen hebben en daarom bijstand aanvragen. Voor de bijstand heb je een verklaring nodig van het Bureau Krediet Registratie. Zo’n verklaring kost € 4,95 en moet je digitaal betalen. Maar omdat mijn bank mijn grootste schuldeiser is, was elke euro op mijn rekening meteen foetsie.”
Ook RTL nam het onderwerp onder de loep. RTL schrijft over ‘onzichtbare daklozen’. In dat verhaal gaat het om een vrouw met twee banen, twee kinderen en geen huis. Na haar scheiding kwam ze in de schulden. Een nieuw koophuis was geen optie, maar huren ook niet. Particuliere huur was te duur en voor een sociale huurwoning kwam ze op een wachtlijst. Dit noemt RTL de ‘onzichtbare daklozen’. Na bij haar moeder en anti-kraak te hebben gewoond kwam ze uit de schulden. Maar een eigen woning heeft ze nog steeds niet.
Ondersteuning bieden
De Wet gemeentelijke schuldhulpverlening (Wgs) is heel ruim en legt een zorgplicht op aan gemeenten om voor alle inwoners schuldhulpverlening toegankelijk te maken. De eerste stap kan zijn ervoor te zorgen dat daklozen een (brief)adres krijgen. De Nationale ombudsman vindt dat iedereen zich moet kunnen inschrijven in de basisregistratie personen (BRP). En wie ingeschreven is, heeft een adres en is daarmee inwoner van een gemeente. En kan in aanmerking komen voor schuldhulpverlening.
