Volwassenen weten niet hoe wij denken

Jongeren betrekken bij het gemeentelijk armoedebeleid. Dat is de gedachte achter ‘Speaking Minds’, een project van Save the Children, Defence for Children en Stimulansz.

Het project is inmiddels in 26 gemeenten uitgevoerd. Ook in Roermond, waar relatief veel kinderen in armoede opgroeien. “Het kost helemaal niet zoveel tijd, maar levert wel veel nieuwe inzichten op”, vertelt Brigitte Koehler, beleidsmedewerker armoedebeleid bij de gemeente Roermond. Samen met twee regisseurs armoedepreventie woonde zij de bijeenkomsten van de Roermondse jongeren bij. “Als je dit werk al een tijdje doet, kun je bijvoorbeeld makkelijk in ambtelijke taal vervallen. Jongeren houden je een spiegel voor.”

Eyeopener

Veertien leerlingen van Gilde Opleidingen in Roermond kregen de vraag voorgelegd hoe de gemeente het Kindpakket bij jongeren onder de aandacht kan brengen. “Wij willen dat kinderen van ouders met een laag inkomen zelf weten op welke voorzieningen ze een beroep kunnen doen, zodat ze op hun achttiende niet voor verrassingen komen te staan”, zegt Koehler. Deelneemster Sylvia van Gelderen (18): “Het Kindpakket gaat over jongeren; volwassenen weten niet hoe wij denken. Daarom is het goed dat wij bij het maken van beleid worden betrokken.”
De jongeren adviseerden de gemeente onder meer om het geen Kindpakket meer te noemen. ‘Wij zijn jongvolwassenen en door het woord ‘kind’ voelen we ons niet aangesproken.’ Een eyeopener, vond Koehler. “De naam aanpassen zit er niet in, want het is een landelijke term, maar we zullen de jongeren wel anders benaderen.” Een ander advies: ‘Maak reclame via sociale media en hang aansprekende posters op plekken waar jongeren veel komen. Want wij lezen geen kranten of folders en kijken weinig tv.’

Trots

Avontuurlijk en leerzaam, noemt Sylvia noemt haar ervaring met ‘Speaking Minds’. “Ik weet nu dat er een Kindpakket bestaat en dat je hulp kunt krijgen als je financiële problemen hebt. En ik ben blij dat ik anderen kan vertellen dat ze er niet alleen voor staan.” Mooi om te zien hoe de jongeren groeiden tijdens de bijeenkomsten en zich steeds meer lieten horen, vindt Koehler. “Bij de eindpresentatie in november straalde de trots ervan af. En dat de wethouder erbij was, gaf de bijeenkomst extra waarde.” Of zoals Sylvia het zegt: “Er was een belangrijke vrouw bij de presentatie en die was heel enthousiast over onze adviezen. Ik had wel het gevoel dat we serieus werden genomen.”
Volgende maand horen de jongeren welke adviezen de gemeente Roermond overneemt. Een nieuwe ronde ‘Speaking Minds’ over schuldhulpverlening staat al in de planning. Koehler: “We richten ons nu vooral op armoede, maar je kunt het natuurlijk op alle terreinen doen. Als je maar een aansprekende hulpvraag hebt.”
Dit artikel is eerder gepubliceerd in de Sprank
Bent u geïnteresseerd in Speaking Minds als een methode om  jongerenparticipatie binnen de gemeente mogelijk te maken? Wilt u meer informatie, mail dan naar karin.vannuland@stimulansz.nl.

Pagina delen op socials

Meer weten over dit onderwerp?

Redactie helpt je graag verder.

Nieuwsbrief Sociaal Domein

Binnen 5 minuten op de hoogte van de actuele ontwikkelingen in het sociaal domein? Meld u aan voor onze gratis nieuwsbrief. Met onder andere blogs van experts, interessante whitepapers en toelichting op wet- en regelgeving.

Andere bekeken ook

“Armoedebeleid door de jaren heen: we weten allang wat werkt”

Leven in armoede is hard werken, en armoedebestrijding is complex. Als je weet hoe dit zich door de jaren heeft ontwikkeld, kan je dat helpen in de ondersteuning van inwoners, stelt Wilma Kuiper. “Het is allang duidelijk wat werkt en niet werkt.”

Eén loket voor elke vraag: van het ‘wie’ naar het ‘hoe’

Ik loop al sinds 2004 mee in het sociaal domein. Het is de kunst om dan professioneel nieuwsgierig te blijven en met een open blik te kijken naar hoe we dingen doen zonder die als vanzelfsprekend te beschouwen. Juist door anders te kijken ontstaat ruimte voor verwondering en verwondering geeft ruimte voor verbetering. Een van die zaken waar ik me over verwonder is de vraag ‘wie moet iets oplossen’.

Kan een inburgeraar na 1,5 jaar nog van leerroute wisselen?

Gemeenten krijgen regelmatig te maken met inburgeraars voor wie de gekozen leerroute toch niet passend blijkt. Wat als die mismatch pas na 1,5 jaar aan het licht komt? In deze blog laten Renée van der Burg en mr. Petra Gerritsen zien welke ruimte gemeenten hebben om alsnog te schakelen.