Sinds enige tijd wordt bij de Centrale Raad van Beroep in zaken over de Participatiewet een nieuwe manier van behandelen toegepast. In zaken waarin daarvoor aanleiding bestaat, wordt aan de partijen gevraagd of zij een behandeling gericht op oplossing wensen, een zogenoemde GOO-behandeling
Internet is een uitstekende bron voor handhaving en opsporing: van NAW-gegevens en sociale media tot Marktplaats. Je mag in het sociaal domein internetonderzoek doen, maar waar liggen de grenzen en hoe verhoudt zich dat tot de AVG en andere wetten?
De bijstand is complementair. Met andere woorden, de bijstand vult het inkomen aan als het inkomen lager is dan de bijstandsnorm en er geen in aanmerking te nemen vermogen is. Dat klinkt heel eenvoudig! Toch blijkt – ook hier – de praktijk weerbarstiger dan de theorie.
Iedereen in Nederland komt op enig moment in aanraking met een uitvoeringsorganisatie. Het is goed geregeld en gaat dus meestal goed. Maar waar het misgaat komen mensen vreselijk in de knel. En zien zij geen mogelijkheid om daar weer uit te komen.
De burger is alleen goed te beschermen tegen de overheid door de aantoonplicht dat ‘een burger iets redelijkerwijs kon weten’ bij de overheid te leggen. Dit kader moet redelijk zijn en eenvoudig te begrijpen.
Er is een nieuwe editie van het standaardwerk ‘Tekst en toelichting Participatiewet’ verschenen. De publicatie is geschreven door onze juridisch adviseur Wim Eiselin en vormt een compleet en systematisch naslagwerk, dat geschikt is voor iedereen die betrokken is bij de uitvoering van de Participatiewet.
Er is veel te doen om handhaving. Mensen zijn verontwaardigd dat ouders ten onrechte als fraudeurs worden aangemerkt, en spreken schande dat een vrouw bijstand terug moet betalen voor ontvangen boodschappen.
Bij veel gemeenten leeft de laatste jaren de wens om bij minnelijke schuldregelingstrajecten meer saneringskredieten in te zetten in plaats van schuldbemiddelingen.
