Eerder schreef ik een blog met als titel ‘bijstand als gouden kooi’. Zelden heb ik zoveel reacties ontvangen op een blog als op deze.

In de uitspraak van 11 januari 2016 heeft de Centrale Raad van Beroep (CRvB) beslist dat de boete evenredig moet zijn gelet op de draagkracht van de overtreder.

In artikel 2a Boetebesluit socialezekerheidswetten staat sinds 1 januari 2017 als criterium voor het aannemen van opzet:

Op 8 februari hebben wij het casusboekje ‘Mogelijk maken wat nodig is met de omgekeerde toets’ uitgereikt aan staatssecretaris Klijnsma.

In de jaren 90 van de vorige eeuw kreeg het ministerie van SZW geen goedkeurende verklaring.

In maart gaan we naar de stembus om een nieuwe Tweede Kamer te kiezen.

Is het u ook opgevallen dat het mensbeeld dat aan de verschillende wetten die wij binnen het sociaal domein uitvoeren ten grondslag ligt, heel sterk van elkaar verschilt?

In artikel 44 lid 1 Participatiewet (PW) is bepaald dat de bijstand wordt toegekend vanaf de dag van melding, tenzij op die dag nog geen recht op bijstand bestaat.

Bij het opleggen van een bestuurlijke boete moet de mate van verwijtbaarheid worden beoordeeld. En dat is behoorlijk lastig!

In mijn blog van november 2016 beschreef ik een aantal voorbeelden van het vaststellen van de meldingsplicht voor inkomsten.

Een werkzoekende vraagt of zijn werkcoach hem kan helpen met een netwerkgesprek. De werkcoach weigert….netwerkgesprekken zijn voor werkzoekenden boven de 50 jaar en de betrokkene is jonger dan 50 jaar.

Dat zou dé opleiding van de toekomst moeten zijn. Weet u het nog? De tijd dat het voltallige personeel van de sociale dienst bestond uit maatschappelijk werkers?