Het leek zo’n goed idee. Een inclusieve arbeidsmarkt waar alle mensen met een arbeidsbeperking bij reguliere werkgevers aan het werk zouden gaan.

Gemeenten zijn het erover eens dat de inbreng van burgers en cliënten belangrijk is voor het draagvlak van het beleid in het sociaal domein.

Criminele- en overlastgevende groepen jongeren kosten de maatschappij jaarlijks honderden miljoenen euro’s.

Van tijd tot tijd popt er weer een idee op, waarvan ik denk: hoe komen ze erbij! Eén van die ideeën is om bij de Wmo 2015 zonder beleidsregels te gaan werken.

In augustus 2015 schreef ik dat een onvoorwaardelijk basisinkomen (nog) juridisch onmogelijk leek.

In elke evaluatie en elk rapport op het gebied van gemeentelijke schuldhulpverlening kun je lezen wat er nog niet goed gaat. Maar hoe moet het dan wel?

De jaarlijkse hit ‘Boer zoekt vrouw’ is weer begonnen. In dat programma komen weinig boeren voor maar wel veel vrouwen die een boer zoeken.

Ik herinner het me nog als de dag van gisteren. Dinsdag 2 januari 1990 stapte ik de voordeur van de Detam binnen, de bedrijfsvereniging voor Detailhandel, Ambachten en Huisvrouwen.

Eerder schreef ik een blog met als titel ‘bijstand als gouden kooi’. Zelden heb ik zoveel reacties ontvangen op een blog als op deze.

In de uitspraak van 11 januari 2016 heeft de Centrale Raad van Beroep (CRvB) beslist dat de boete evenredig moet zijn gelet op de draagkracht van de overtreder.

Op 15 maart hebben we verkiezingen voor de Tweede Kamer. Heel spannend allemaal, want welke partij wordt de grootste partij? En wat voor regering gaan wij krijgen?

Inspirerend noemden veel deelnemers de conferentie Tussen Wil en Wet van 10 februari 2017. Het ging over sociaal ondernemen door mensen met een uitkering.