Frans Kuiper

Het rapport ‘Als verrekenen een beperking is’, een samenwerking tussen Stimulansz, Muzus en Optimalistic, gaat in op de problematiek van het verrekenen van inkomsten uit parttime werken naast een bijstandsuitkering: mensen komen daadwerkelijk in de problemen.

Wie had dit jaar op 1 januari kunnen bedenken dat we midden in een crisis zouden belanden? Een crisis die ons noopte om binnen een paar weken een nieuwe regeling uit te voeren, duizenden aanvragen af te handelen terwijl de gewone dienstverlening ook moest doorgaan. En dit niet allemaal vanuit de gewone kantoorsituatie, maar digitaal, op afstand en met empathie voor diegenen die het hardst door de crisis werden getroffen.

Veelgehoord in de afgelopen maanden: “Gemeenten gaan door de coronacrisis voorlopig niet in re-integratie investeren. Alle aandacht gaat naar het verstrekken van uitkeringen en de Tozo-regeling”. Ik zal niet ontkennen dat een zeker defaitisme mij ook overviel. Het is ongekend wat ons de laatste maanden overkwam.

In de praktijk kom ik een aantal hardnekkige misverstanden tegen die te maken hebben met de inzet van loonkostensubsidies en de uitvoering van beschut werk en de Wet Banenafspraak. Ik wil in deze blog 3 misverstanden behandelen waarover vaak vragen binnenkomen.

Op 19 november 2019 heeft het Sociaal Cultureel Planbureau (SCP) de evaluatie uitgebracht over de Participatiewet. De reacties in de media waren eenduidig en vernietigend. De Participatiewet maakt zijn beloften niet waar en helpt nog te veel mensen niet aan het werk. Daarmee zou de Participatiewet volledig mislukt zijn en dringend op de schop moeten.